Uitgever: Boekscout.nl
Waardering: 8.5
Aantal pagina’s: 287
ISBN: 978-94-6089-042-0
Soms krijg je onverwacht een boek in je handen waarvan je na het lezen denkt: Wauw, wat een mooi debuut. Het Wisselkind van de Nijmeegse Martijn Icks (1981) is zo’n boek. In eerste instantie dacht ik ‘Okay, een sprookje, een kinderboek dus. Ik ben benieuwd’. Het bleek een sprookje dat ik in een ruk heb uitgelezen. Het is een sprookje voor alle leeftijden. Niet voor de allerjongsten, maar vanaf pakweg een vanaf een jaar of 8-9.
Het is geen sprookje dat begint met de traditionele woorden ‘Er was eens een…’. Het begint met een proloog waarin je kennis maakt met Vleriaan, een jonge vampier. Geen standaardvampier, Vleriaan houdt namelijk niet van donker. Hij gaat niet, zoals zijn familie- en clanleden, graag de nacht in om in de schaduwen van de nacht samen te smelten met de duisternis en onzichtbaar te worden. Hij zit liever in de huisbibliotheek in boeken te neuzen. Niet dat hij veel keus heeft, want vampieren zijn nu eenmaal allergisch voor zonlicht… Ook houdt hij nog steeds niet van mensenbloed, dit tot grote ergernis van zijn ouders en clanleden. Op zijn 16e verjaardag krijgt hij daarom een jong meisje aangeboden. In plaats van haar bloed te drinken, helpt hij haar ontsnappen. Vleriaan wordt om deze daad verstoten door zijn clan.
Vervolgens maak je kennis met Gabriel en zijn ouders Gerrit en Griet en begint het verhaal in sneltreinvaart te lopen. Gabriel blijkt een wisselkind te zijn, iets waar hij zelf pas later achter komt. In het dorp waar hij woont voelt hij zich altijd al een beetje anders dan de anderen. Hij heeft eigenlijk maar een vriendinnetje: Rianne. Ook geen gewoon kind, maar de kleindochter van een zwarte heks, de Zwarte Weduwe. Door toedoen van een pact tussen de pastoor en de heks verlaten Gabriel en Rianne noodgedwongen hun dorp. Ze gaan op zoek naar de elfen, naar de echte ouders van Gabriel. Onderweg maken ze de nodige avonturen mee. Ze ontmoeten elfen, de waternimf Annabel, Vleriaan en vreemde personages als de leden van ‘De Wanorde van de Heilige Harrie’. Uiteindelijk belanden ze in de wereld van de gevreesde ‘Koningin Aan de Andere Kant Van De Spiegel’, Agathea, achtervolgd door haar handlangers. Daar komen ze er uiteindelijk achter waarom ze door haar werden achtervolgd.
Martijn Icks is er prima in geslaagd een sprookje te schrijven met traditionele ingrediënten (heksen, elfen, vampieren, goed en kwaad) met een aangenaam portie humor en in een vlot tempo dat heerlijk wegleest.
Het Wisselkind is beslist een aanrader voor iedereen die van sprookjes houdt. Ik ben zeer benieuwd naar zijn volgende sprookje.
Sophia